Καλησπέρα παιδιά!
Μετά απο αρκετούτσικες ημέρες φορτωμένες με δουλειές, τρεχάλες,...μηλόπιτες (τέλεια εποχή για μήλα), φεστιβάλ ντοκυμαντέρ(εξαιρετικό, το καταευχαριστήθηκα, μπράβο σε όλους που έβαλαν το χεράκι τους για να γίνει), επιτέλους έχω πέντε μέρες άδεια! Και φυσικά, δέν ξέρω τί να πρωτοκάνω!
Ξεκίνησα με την ανάγνωση ενός βιβλίου, που λέγεται ῾Στάχυα στο χρόνο῾το έγραψε η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου (εκδόσεις Διόπτρα), και θα το παρουσιάσουμε στις 3 Απριλίου στον Ιανό της Αριστοτέλους. Παρά τον όγκο του (520 σελίδες), το βιβλίο διαβάζεται πολύ ευχάριστα και εν ανάγκη, ξενυχτάς κιόλας για να το τελειώσεις, γιατί είναι αδύνατον να το αφήσεις απο τα χέρια σου! Η κυρία Παπαναστασοπούλου, παρά το γεγονός, οτι αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο, αποδεικνύεται μία αδιαμφισβήτητη page turner και μπράβο της. Η υπόθεση του βιβλίου διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου σχεδόν στη Λάρισα και στον πέριξ θεσσαλικό κάμπο κι ακολουθεί την ιστορία δύο δίδυμων αδελφών, που αποχωρίστηκαν το 1770 κατα τη διάρκεια των αιματηρών διωγμών των Τούρκων στη Λάρισα και τη συνέχεια της πορείας των απογόνων τους μέχρι τις μέρες μας.
Η άλλη μεγάλη μου χαρά των ημερών είναι οι ολοκαίνουργιες εγκαταστάσεις του Δημοτικού ραδιοφώνου Θεσσαλονίκης και η μετακόμιση, που επιτέλους θα γίνει στο τέλος της εβδομάδας, οριστικά και αμετάκλητα. Μετά απο 25 χρόνια λειτουργίας στην Αγγελάκη 16, ο fm100 και ο 100,6 μετακομίζουν στο ρετιρέ του κτιρίου της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, δίπλα στη Δημοτική τηλεόραση , τα καινούργια στούντιο είναι υπέροχα και με τέλεια θέα και ευχόμαστε όλοι να είναι και καλορρίζικα! Και δέν έχω καμία αμφιβολία, οτι θα είναι...!
Η τρίτη ακόμη μεγαλύτερη χαρά και ίσως η πιό αγαπημένη ασχολία των ημερών, είναι οτι στήνουμε μαζί με τον Περικλή τη φωλιά, όπου σε λίγες μέρες αναμένεται να γεννήσει η Ρόζυ μας, η λατρεμένη μας Δαλματίνα, που μέχρι το τέλος του μήνα πρόκειται να γίνει μαμά για δεύτερη φορά! Οσο περνούν οι μέρες τόσο βαραίνει η καημενούλα κι έχει γίνει σαν κινούμενο βαρελάκι, πολύ τρυφερή και πολύ πιό φοβιτσιάρα απ᾽ο,τι συνήθιζε...!
Πάντως, αν κάποιος ενδιαφέρεται σοβαρά για κουτάβια Δαλματίας, εδώ είμαστε!
Την επόμενη φορά εύχομαι να βάλω και φωτο απο τα νεογέννητα...!
Φιλιά!!!
Μετά απο αρκετούτσικες ημέρες φορτωμένες με δουλειές, τρεχάλες,...μηλόπιτες (τέλεια εποχή για μήλα), φεστιβάλ ντοκυμαντέρ(εξαιρετικό, το καταευχαριστήθηκα, μπράβο σε όλους που έβαλαν το χεράκι τους για να γίνει), επιτέλους έχω πέντε μέρες άδεια! Και φυσικά, δέν ξέρω τί να πρωτοκάνω!
Ξεκίνησα με την ανάγνωση ενός βιβλίου, που λέγεται ῾Στάχυα στο χρόνο῾το έγραψε η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου (εκδόσεις Διόπτρα), και θα το παρουσιάσουμε στις 3 Απριλίου στον Ιανό της Αριστοτέλους. Παρά τον όγκο του (520 σελίδες), το βιβλίο διαβάζεται πολύ ευχάριστα και εν ανάγκη, ξενυχτάς κιόλας για να το τελειώσεις, γιατί είναι αδύνατον να το αφήσεις απο τα χέρια σου! Η κυρία Παπαναστασοπούλου, παρά το γεγονός, οτι αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο, αποδεικνύεται μία αδιαμφισβήτητη page turner και μπράβο της. Η υπόθεση του βιβλίου διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου σχεδόν στη Λάρισα και στον πέριξ θεσσαλικό κάμπο κι ακολουθεί την ιστορία δύο δίδυμων αδελφών, που αποχωρίστηκαν το 1770 κατα τη διάρκεια των αιματηρών διωγμών των Τούρκων στη Λάρισα και τη συνέχεια της πορείας των απογόνων τους μέχρι τις μέρες μας.
Η άλλη μεγάλη μου χαρά των ημερών είναι οι ολοκαίνουργιες εγκαταστάσεις του Δημοτικού ραδιοφώνου Θεσσαλονίκης και η μετακόμιση, που επιτέλους θα γίνει στο τέλος της εβδομάδας, οριστικά και αμετάκλητα. Μετά απο 25 χρόνια λειτουργίας στην Αγγελάκη 16, ο fm100 και ο 100,6 μετακομίζουν στο ρετιρέ του κτιρίου της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, δίπλα στη Δημοτική τηλεόραση , τα καινούργια στούντιο είναι υπέροχα και με τέλεια θέα και ευχόμαστε όλοι να είναι και καλορρίζικα! Και δέν έχω καμία αμφιβολία, οτι θα είναι...!
Η τρίτη ακόμη μεγαλύτερη χαρά και ίσως η πιό αγαπημένη ασχολία των ημερών, είναι οτι στήνουμε μαζί με τον Περικλή τη φωλιά, όπου σε λίγες μέρες αναμένεται να γεννήσει η Ρόζυ μας, η λατρεμένη μας Δαλματίνα, που μέχρι το τέλος του μήνα πρόκειται να γίνει μαμά για δεύτερη φορά! Οσο περνούν οι μέρες τόσο βαραίνει η καημενούλα κι έχει γίνει σαν κινούμενο βαρελάκι, πολύ τρυφερή και πολύ πιό φοβιτσιάρα απ᾽ο,τι συνήθιζε...!
Πάντως, αν κάποιος ενδιαφέρεται σοβαρά για κουτάβια Δαλματίας, εδώ είμαστε!
Την επόμενη φορά εύχομαι να βάλω και φωτο απο τα νεογέννητα...!
Φιλιά!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου