Το τελευταίο βιβλίο, που διάβασα και απόλαυσα είναι η Ἁνάσα στο σβέρκο῾της Νόρας Προκοπίου Πυλόρωφ (εκδόσεις Ψυχογιός).
Η κυρία Πυλόρωφ έγραψε μιά ιστορία καλοστημένη, καλομελετημένη, καλογραμμένη με κεντρική ηρωίδα μιά γυναίκα, που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο δύσκολο παρελθόν της και το ακόμη πιό δύσκολο παρόν της.
Η Λόη, που η συγγραφέας την πλάθει να είναι όμορφη σά νεράιδα, παντρεύεται το Μηνά, που είναι αρχαιολόγος και κάνει μιά σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη στην Κρήτη. Στο κάδρο μπαίνει και η μητέρα του, η Λιλίκα, απαιτητική μάνα και σαφώς κακή πεθερά, ο άντρας της  ο Αργύρης, ασήμαντος και καλόκαρδος.
Μετά, ταξιδεύουμε προς τα πίσω, στα ζοφερά παιδικά χρονια της Λόης σ᾽ενα χωριό της Δράμας με ένα τσούρμο ξυπόλητα αδελφάκια και μια μάνα, που τη δέρνει ο μέθυσος πατέρας, ο οποίος , όμως πρίν γίνει μέθυσος, είχε αναδειχθεί σε ήρωα του Ισπανικού εμφυλίου, όπου είχε πάει να πολεμήσει εθελοντής.
Η Λόη βλέποντας τα μαρτύρια, που περνάει η μάνα της, δίνει όρκο στον εαυτό της να μήν αφήσει την καρδιά της να ερωτευθεί ποτέ. Μόνο, που ο έρωτας συνήθως έρχεται ακάλεστος και στις πιό ακαταλληλες στιγμές, στις πιό απίθανες συνθήκες...
Είναι το δεύτερο βιβλίο της κυρίας Πυλόρωφ. Το πρώτο, το ῾Διαμαντένιο άλφα῾το διάβασα το καλοκαίρι του 2008 μέσα σε δύο μέρες (και νύχτες) και μόλις το τελείωσα το γύρισα ξνά στην πρώτη σελίδα για να το ξαναρχίσω απ᾽την αρχή. Σαν ένα γλυκό, που δέν θέλεις να τελειώσει με τίποτε!
Την ίδια αίσθηση είχα κι όταν διάβαζα την Ἁνάσα στο σβέρκο.῾ Οτι δέν ήθελα να τελειώσει. Ούτε να τ᾽αποχωριστώ πρίν το τελειώσω ολόκληρο, παρά τη νύστα και την κούραση (και είναι και μεγάλο, 400 σελίδες και βάλε!)
Οι αμερικανοί αποκαλούν τους συγγραφείς, που γράφουν τέτοιου είδους βιβλία, page turners, δηλαδή αυτοί που σε κάνουν να γυρνάς και την επόμενη σελίδα. Κι αυτό είναι θείο χάρισμα!

Οσο για τη συγγραφέα, είναι ένα υπέροχο πλάσμα, μια γυναίκα με πνεύμα, χιούμορ και πολύ αγάπη, υπέροχη συνομιλήτρια, που άφησε εποχή στο Γκαίτε σαν καθηγήτρια και, που, όπως μου είπε σε μία απο τις συνεντεύξεις μας, αφορμή για να ξεκινήσει να γράφει το πρώτο της διήγημα, ήταν...ο Ντα Βίντσι! Δηλαδή, όταν εξέταζε κάποιον υποψήφιο για ένα ανώτερο πτυχίο Γερμανικών, τον ρώτησε μεταξύ άλλων, ποιός είναι ο αγαπημένος του ζωγράφος κι εκείνος απάντησε, ο Ντα Βίντσι. Τότε της ήρθε κατευθείαν στο μυαλό ένα αγαπημένο πρόσωπο, μιά φίλη της γιαγιάς της, που όταν ήτανε μικρούλα την χόρευε στην αγκαλιά της και της έλεγε:῾Πορτραίτο του Ντα Βίντσι μου, εσύ!῾
Ετσι γεννήθηκε το διήγημα της θείας Αγγελής, που κατοικούσε σἐνα όμορφο, νεοκλασσικό σπίτι της Ανω Πόλης. Και μετά κι άλλο, κι άλλο. Και προέκυψε το πρώτο της βιβλίο,οι ῾Καθρέφτες θαμποί῾απο τις εκδόσεις ῾Μικρός Ιανός῾το 2004.

Πόσο χαίρομαι κάθε φορά, που ακούω τα νέα της κι ακόμη περισσότερο, όποτε τη βλέπω.
Οπως τη Τρίτη, που ήρθε στο ραδιόφωνο και κάναμε μιά εκπομπή μαζί και έσπασαν τα τηλέφωνα απο ακροατές που ήθελαν να μάθουν περισσότερα για την ¨Ανάσα στο σβέρκο῾.
Ανάμεσα στα τηλεφωνήματα αυτά ήταν κι ένα της μαμάς μου. Η οποία...ἐκλαιγε με λυγμούς! Κι επειδή η δικιά μου η μαμά δέν κλαίει ποτέ, η τουλάχιστον εγώ δέν την έχω δεί να κλαίει ποτέ, ούτε καν στην κηδεία του πατέρα μου, που τον λάτρευε, κατάλαβα, οτι εδώ κάτι συμβαίνει.
Η Νόρα Πυλόρωφ δέν είναι μόνο page turner. Ξέρει επίσης να ξεκλειδώνει συναισθήματα.
Κι αυτό είναι θεϊκό δώρο. Η σφραγίδα της δωρεάς...!

4.2.2012 Ν.Γ.